تو تنها گذشتی 
از تمامی قصه های ناگفته
در طلوعی که خورشیدش 
وقت اذان به خواب رفته بود
صدای موذن یه هیچکس نمی رسید
صمن، بکم
به افقی بدون کبوتر
چشم دوخته
و منتظر معجزه ای
سهیلا 31 مارس  17

آن روز خواهد 

که من یا تو 

و یا هر دو با هم

قفل و زنجیر 

این صندوقچه خاک گرفته 

تاریخ را بشکنیم

من وتو 

و نه هیچکس دیگر

سهیلا 26 مارس 17

من هفت سينم را رو به خورشيد مى اندازم
از همان جا كه طلوع مى كند،
رو به شرق
رو به خانه ام
رو به آفتاب هميشه 
كه شعاع نورش از آب و آينه بگذرد
و روشن كند تمام اتاق شش در چهارم را
سين ها را يكى يكى مى گذارم
يك ماهى دارم اهل "ونيز" است
از آبها گذشته
دوباره او را هم در آب مى اندازم
باله هايش مثل بال  فرشته هاست
 ولى يك کم اخموست
توى تنگ ماهى فقط خوبى ها مانده
سبزه ام هم خوردنى است
شمع و گل را هم مى گذارم
و آن وقت است كه به ياد آرزوهايم مى افتم
كه عيد خوبى ها هم بيايد
فقط همين
سهیلا 17مارس  2017

بهار در درگاه 
شکوفه ای 
باز می شود
که باری دهد
و من منتظر
که با آغوش باز
عطرش را در بر گیرم
سهیلا 188 مارس

بهار

بهار معجزه  است هر چند بار که بیاید

تکرار نیست

آنجا که می بینی

جوانه ای

می شکفد و

سرسختی شاخه را به سخره می گیرد

بیرون می زند

وتن نازکش را از لای منفذی

ولو هر چقدر تنگ بیرون می کشد

سر به خورشید  می گذارد

و بالا می کشد

من مست می شوم از بهار

که به تقدیر کور زمستان

تن  نمی دهد

در من هم جوشش بهار

در تو هم سر سختی جوانه

بیا که هر دو بهار شویم

نه! همه بهار شویم

و سر به خورشید دهیم

سهیلا 12 مارس 2017

روی خاطراتم چسب زخمی زده ام

اگر بردارم خون بیرون می زند