چه زیبا سرها که بردار شدند
چه ستبر تنها که آماج گلوله و شلاق شدند
چه نرگس چشمها که به انتظار پژمرده شدند
چه نونهالانی که در آرزوهای خود سوختند
همه گویی پاره ای از من است ...
در هر کجای جهان که باشم
فریاد می زنم درد را
قتل را
کشتار را
نه، من از ما بهتران نیستم
نه خوش نشینم
و نه کافه نشین
نه شاعر
ولی سراسر عشقم
برای میهنم
برای هر چه تو بگوئی